Dag 1. Ik ben aangekomen in Uganda! Met de vlucht is alles goed gegaan, gelukkig geen vertraging gehad en meteen mijn eerste Ugandese vriend gemaakt in het vliegtuig. Ik heb hem kauwgum geïntroduceerd, want dat kende hij niet maar… hij wilde wel graag een poging wagen. Ik had hem nog gewaarschuwd dat het een beetje heet kon worden en zijn gezicht sprak boekdelen! Nog nooit iemand zo grappig zien kijken bij het eten van een kauwgumpje.

Bij het vliegveld werd ik opgewacht door Inge, zij is de coördinator in Uganda van Doingoood (de organisatie via wie ik hier ben). Op weg naar het appartement was het meteen al WAUW. Uganda is precies het Afrika van de tv. Chaos op de weg, overal boda boda’s (brommers om je te vervoeren, daarover straks meer), kleine hutjes en winkeltjes langs de weg met tien Oegandezen ervoor die een beetje zitten te chillen heel de dag en rondscharrelende kinderen.

Eenmaal aangekomen in het appartement heb ik meteen een paar andere huisgenoten leren kennen. Het zijn allemaal hele leuke en gezellige meiden, dus dat gaat helemaal goedkomen deze 6 weken!

Dag 2. De eerste nacht heerlijk geslapen onder m’n muskietennet (wat overigens behoorlijk wat lenigheid vereist om daar tactisch onder te gaan liggen). Vannacht is ook Jennita aangekomen en samen kregen we vandaag een rondleiding door de stad van Inge. En dat betekende dat vandaag ook reizen met de boda boda op de planning stond. Bijna iedereen in Uganda gebruikt dit vervoersmiddel om zich van A naar B te verplaatsen en dat zullen wij dus ook moeten doen! Stel je even het moment voor dat je als 5-jarige voor de eerste keer de Phyton in de Efteling trotseerde en je weet hoe ik me voelde toen ik achterop ging zitten bij mijn chauffeur. Oegandezen zijn over het algemeen behoorlijk lui, maar zodra er iemand achterop hebben zitten gaat er een knop om. Zo snel mogelijk willen ze je naar je bestemming brengen en dit kan op een behoorlijke ruige manier gaan. Dit houdt in van links en rechts inhalen, toeteren naar iedereen die in de weg rijdt, zigzaggend door een rij auto’s en af en toe een geul of een stoep meepakken is ook geen probleem. Bij een rit op de boda boda denk je gemiddeld ongeveer tien keer dat je een aanrijding krijgt maar op de één of andere manier komt het elke keer weer goed (ook al scheelt het meestal een centimeter). Ondanks de spannende momentjes af en toe is het verder wel heel gaaf om op deze manier te reizen!

Morgen ga ik voor de eerste keer naar het project. Ik ben heel benieuwd hoe het daar is en heb er veel zin in om aan de slag te gaan. Een ander meisje uit het huis, Sanne, doet hetzelfde project dus kunnen we elke dag gezellig samen gaan.

Alle eerste indrukken waren heel positief, dus ik ga me hier de komende weken wel vermaken! Ik houd jullie op de hoogte!

Liefs Marloes

PS. Ik heb ook een foto toegevoegd van mijn eerste vermoorde kakkerlak (YES!).